Assassin's Creed® Mirage – ewolucja bractwa

Gra Assassin's Creed Mirage jest już dostępna na platformach PS5, PS4, Xbox Series X|S, Xbox One, PC poprzez Ubisoft Store i Epic Games Store, a także Amazon Luna, oraz w ramach subskrypcji Ubisoft+. Grając jako Basim, uliczny złodziejaszek, który przeradza się w mistrza asasynów, użytkownicy mogą odkrywać Bagdad IX wieku i ujawnić konspirację w samym sercu kalifatu Abbasydów.

Sprowadzając serię ponownie na średniowieczny Bliski Wschód, Assassin's Creed Mirage stanowi nowoczesne spojrzenie na jej korzenie. Tak samo, jak w pierwszej grze, gracze będą mogli poznać historię nowicjusza Bractwa Asasynów (tutaj wciąż znanego jako Ukryci), podejmować się zleceń, korzystać z siedzib Ukrytych, a przede wszystkim – pozostawać w cieniu i nie zwracać na siebie uwagi mieszkańców. Zataczając tak pełne koło, mamy szansę przyjrzeć się, jak zmieniła się koncepcja Bractwa Asasynów od czasu powstania serii w 2007 roku, od jej najwcześniejszych początków po największe sukcesy i najgorsze porażki. Przed nami wiele historii, więc zacznijmy od początku.

Nie, samego początku:

Assassin's Creed II (okolice 75 000 r. p.n.e.)

„Zaraz, zaraz” – powiecie. „Każdy wie, że fabuła Assassin's Creed II, gry, która nie tylko odmieniła serię, ale też cały gatunek otwartego świata, rozgrywała się w czasach włoskiego renesansu! Poza tym to strasznie dziwny wybór na początek tej listy”. I tak, to wszystko prawda, nawet ta część ze „strasznie dziwnym” – to było trochę niemiłe! Tak czy inaczej, pierwsza przygoda Ezio Auditore nie tylko odkrywa alternatywną historię, w której lewantyńscy asasyni rozwinęli swoje wpływy w Europie, ale też ujawnia początki ludzkości jako zniewolonych istot stworzonych przez Pierwszą Cywilizację znaną także jako Isu. Jak ujawnia „Prawda” – sekretne wspomnienie odkrywane poprzez rozwiązywanie zagadek znajdowanych przy świecących symbolach ukrytych w symulacji Animusa – pierwszymi asasynami była para hybryd, w połowie ludzi, w połowie Isu, o imionach Adam i Ewa. Ukradli oni kontrolujący umysł artefakt znany jako Jabłko Edenu i wykorzystali go do wzniecenia buntu przeciwko Isu. (Mówiliśmy, że zaczniemy od samego początku).

Ci pierwsi asasyni byli ekspertami w swobodnym biegu, prawdopodobnie przekazali swoim potomkom jakąś formę Wzroku Orła i nosili świecące różowe kombinezony (albo może, ee, przezroczyste). Wiemy również, że wygrali swój bunt – głównie dzięki temu, że ludzkość zdołała przetrwać masowe wymieranie spowodowane przez katastrofę Toba – co z kolei zapoczątkowało trwającą tysiąclecia tajną wojnę między tymi, którzy chcieli wykorzystać technologię Isu do kontrolowania ludzkości (w końcu stając się Templariuszami), a tymi, którzy chcieli chronić wolną wolę (czyli Asasynami).

Assassin's Creed Odyssey (około 431-422 r. p.n.e.)

Cokolwiek wydarzyło się w ciągu następnych 74 569 lat, w starożytnej Grecji asasyni praktycznie nie istnieli, ale jeśli nieco bardziej powęszymy, odkryjemy ich niejasne pochodzenie. W Assassin's Creed Odyssey pojawia się Kult Kosmosa, tajemnicza grupa mająca wręcz obsesję na punkcie kontrolowania ludzkości i stanowiąca głównych złoczyńców tej części. Ich istnienie było źródłem pomysłu na organizację, która, kierując się ochroną wolnej woli, działałaby jako przeciwwaga starająca się utrzymać kult (i wszelkie podobne mu grupy) w ryzach.

O wiele bardziej oczywiste jest pochodzenie perskiego protoasasyna Dariusza, który pojawia się w rozszerzeniu „Dziedzictwo pierwszego ostrza” dla Assassin's Creed Odyssey. Za młodu Dariusz zawiązał spisek przeciwko Kserksesowi I, starożytnemu królowi Persji, i zabił go samodzielnie zaprojektowanym ukrytym ostrzem (noszonym na nadgarstku zamiast pod jego spodem). Dariusz, wraz z protagonistką Kassandrą / protagonistą Aleksiosem, był również jednym z pierwszych, którzy wykonali skok wiary, czyli charakterystyczny skok z dużej wysokości na wygodną belę siana. Oprócz swej ulubionej broni, taktyki i zakapturzonego stylu, Dariusz wniósł też pewien kluczowy dla powstania asasynów element – ale nie będziemy tutaj ujawniać, co to było.

Assassin's Creed Origins (około 49-44 r. p.n.e.)

Znane asasyńskie zwyczaje zaczęły kształtować się w starożytnym Egipcie. Biały kaptur jako pierwszy zaczął nosić Bayek, współzałożyciel Ukrytych (późniejszych Asasynów), aby chronić się przed pustynnym upałem. Ukryte ostrze pochodzące od Dariusza przypadkowo odcięło Bayeokowi jeden z palców podczas skrytobójstwa, to zaś skłoniło przyszłych Ukrytych do usuwania własnych w geście solidarności i w ramach rytuału przejścia. Motyw orła pochodzi z kolei od ptasiego towarzysza Bayeka, Senu, a nawet sam herb Asasynów został ujawniony jako odcisk czaszki orła na piasku – szczęśliwy zbieg okoliczności odkryty przez zespół kreatywny serii lata wcześniej.

W rozszerzeniu „Ukryci” możemy też zobaczyć, jak Asasyni stają się pełnoprawną organizacją – wciąż pracującą nad swoją hierarchią oraz kredem, ale stopniowo formalizującą się, w tym momencie z Ayą (zwaną Amunet) na czele. Owoce tego wszystkiego widzimy z kolei w...

Assassin's Creed Mirage (około 861 r. n.e.)

Minęło około 900 lat, a Ukryci stali się potężną siłą działającą za kulisami kalifatu Abbasydów. Mają oni wpływy u urzędników państwowych, szkolą początkujących rekrutów na przerażających asasynów, działają za pośrednictwem sieci tajnych siedzib i są w trakcie budowy swojej legendarnej twierdzy w Alamucie. Przyjęli także znajomy strój o wiele bardziej przypominający białe szaty noszone przez Altaïra w pierwszej grze z serii Assassin's Creed, aż po charakterystyczny kaptur z „dziobem” z przodu.

Choć Assassin's Creed Mirage to najnowsza gra w serii, chronologicznie stanowi ona pierwszy tytuł, w którym pojawia się sporo znanych elementów – wabiki, bomby dymne czy też wybuchowe miny używane przez późniejszych asasynów są dostępne również tutaj, podobnie jak noże do rzucania czy strzałki pozwalające pozbywać się wrogów po cichu. W przeciwieństwie do swych poprzedników, Basim może spersonalizować te elementy dzięki różnym ulepszeniom, które dodają efekt trucizny czy dodatkowe obrażenia, i pozwalają graczom dopasować jego arsenał do swoich potrzeb. Poza tym, podczas gdy Kassandra i Bayek byli niepowstrzymanymi wojownikami, Basim jest akrobatycznym łotrzykiem o zwinnych palcach, dla którego miecz stanowi raczej ostatnią deskę ratunku, gdy zawiodą go szybkość oraz działania w ukryciu – i stanowi w ten sposób wzór dla zręcznych, podstępnych asasynów, którzy pojawili się po nim.

Assassin's Creed Valhalla (około 872-878 r. n.e.)

W przygodzie wikinki Eivor Ukryci nie zajmują centralnego miejsca, ale ich obecność można odczuć na całym świecie – najbardziej, rzecz jasna, w osobie Basima i jego ucznia Hythama, którzy podróżują do Anglii z bratem Eivor, Sigurdem (oraz w osobie mentorki Basima, Roshan, granej przez Shohreh Aghdashloo i pojawiającej się w darmowym rozszerzeniu „Ostatni rozdział”). Choć to Hythamowi przypisuje się sprowadzenie Ukrytych z powrotem na wybrzeża Anglii, dość jasne jest, że to nie on trafił tu pierwszy, bowiem ruiny starożytnych siedzib Ukrytych istot można znaleźć od Lunden aż po Jorvik. Do odkrycia są również notatki, które wskazują na aktywność Ukrytych w Cesarstwie Rzymskim, a także na ewakuację z Anglii w V wieku, mniej więcej w czasie upadku imperium. Trafić tu można także na strony z kodeksu Magasa, na których ponownie pojawia się Amunet, zagłębiając się w filozofię i zasady Kreda Asasynów.

Assassin's Creed (około 1191 r. n.e.)

Mija kolejne 300 lat i Ukryci – teraz oficjalnie znani jako Asasyni – mocno zakorzeniają się na Bliskim Wschodzie, działając z odosobnionych twierdz (takich jak Alamut i Masyaf), aby odegrać kluczową rolę podczas III wyprawy krzyżowej. Czerpiąc z historii i folkloru na temat asasynów, gra ta wprowadziła wiele „nowości” – na przykład legendarna zdolność do ukrywania się w widocznym miejscu została potraktowana dosłownie, a Altaïr wtapiał się w tłumy uczonych w białych szatach. Sprężynowe ukryte ostrze z kolei szybko stało się nieodzownym narzędziem do ukradkowych obaleń i dramatycznych skrytobójstw. Nie zapominajmy też o skoku wiary, który Marco Polo opisał niegdyś jako akt niekwestionowanego, nieustraszonego posłuszeństwa, a który okazał się sprytnie zaplanowaną sztuczką, jaką asasyni zaczęli naśladować (bardziej jednak w celu szybkiego dostawania się na niższe poziomy niż na pokaz) przez kolejne stulecia.

Assassin's Creed ujawniło również, że Asasyni i Templariusze przetrwali do czasów obecnych, przy czym ci pierwsi żyją potajemnie w odległych, przypominających kulty placówkach, podczas gdy ci drudzy kontrolują świat za pośrednictwem swojej megakorporacji zwanej Abstergo. Współcześni Asasyni zostali niemal całkowicie wyeliminowani w wyniku wydarzenia znanego jako Wielka Czystka, kiedy to tajny agent zinfiltrował ich organizację, zamordował ich mentora i ujawnił Abstergo lokalizacje komórek Asasynów, zmuszając ocalałych do ponownego ukrycia się.

Assassin's Creed Brotherhood (około 1499-1507 r. n.e.)

Podczas gdy Assassin's Creed II pokazało nam ślady Bractwa, które rozprzestrzeniło się po całym świecie, dopiero w Assassin's Creed Brotherhood mogliśmy naprawdę zobaczyć, do czego organizacja ta jest zdolna. Kluczowe innowacje z Assassin's Creed II, takie jak możliwość władania i walki za pomocą dwóch ukrytych ostrzy – bez konieczności poświęcania ani jednego palca – były tutaj w pełni widoczne, podobnie jak możliwość cichego eliminowania celów z kryjówek, spod gzymsów lub w spektakularnych skrytobójstwach z powietrza. Co więcej, elementy dodane wcześniej do ukrytych ostrzy przez Leonarda da Vinci (w oparciu o projekty stworzone przez Altaïra po przestudiowaniu Jabłka Edenu), takie jak zatrute strzałki czy ukryty pistolet, skutecznie przekształciły je z zaledwie ukrytych noży w montowane na nadgarstkach platformy broni godne superbohaterów.

Gdy Ezio stanął na czele bractwa w Rzymie, mogliśmy zobaczyć, dzięki czemu tak naprawdę organizacja się rozwinęła. Ratując ludzi zagrożonych przez słynny ród Borgiów, Ezio rekrutował nowych asasynów, których mógł szkolić i wzywać w dowolnym momencie do eliminacji celów lub pomocy w walce. Mógł też wysyłać ich za granicę, aby wypełniali zadania i gromadzili bogactwa z całego basenu Morza Śródziemnego. Dzięki temu z kolei mógł on kupować nieruchomości, ostatecznie przekształcając Bractwo Asasynów w największych rzymskich baronów nieruchomości. Brotherhood zaoferowało również lepsze spojrzenie na pełną ceremonię inicjacji mistrza asasynów, wraz z przemową wygłaszaną częściowo po arabsku oraz symbolicznym naznaczeniem (ale nie odcięciem) serdecznego palca inicjowanej osoby. Mimo to jednak, choć Assassin's Creed Brotherhood zrobiło wiele, aby pokazać jak najwięcej szczegółów tytułowego bractwa, wkrótce przekonaliśmy się, że wciąż stanowiło to tylko niewielki fragment większej całości.

Assassin's Creed Revelations (około 1511-1512 r. n.e.)

Osmańskie Bractwo Asasynów, które Ezio napotkał podczas swojej podróży do Stambułu, stworzyło kilka wynalazków, o których nie pomyślał nawet Leonardo – w tym na przykład ostrze z hakiem, czyli odmianę ukrytego ostrza, którego można było używać do zjeżdżania po linach, rzucania we wrogów i zwiększania zasięgu użytkownika podczas wspinaczki. Poza tym, podczas gdy Bractwo Ezio działało stosunkowo cicho, Bractwo Osmańskie nie bało się miejskich walk i rutynowo ścierało się z bizantyjskimi templariuszami o kontrolę nad strategicznie rozmieszczonymi w mieście kryjówkami. Jego członkowie mieli również do dyspozycji znacznie głośniejsze narzędzia i mogli tworzyć dowolną liczbę bomb oraz wybuchowych min, aby odwracać uwagę lub niszczyć wrogów.

Assassin's Creed Revelations – będąc pierwszą grą z serii, w której wszystko zatacza koło – zawierało również sceny z późniejszych lat Altaïra, ujawniane podczas tropienia przez Ezio artefaktów zawierających wspomnienia starszego asasyna. Z pomocą Jabłka Edenu Altaïr ostatecznie przejął kontrolę nad Asasynami i stał się oświeconym reformatorem, pomagając szerzyć etos bractwa oraz poświęcenie dla wolnej woli daleko poza murami jego twierdz i siedzib. Naprawdę daleko, jak się okazało.

Assassin's Creed IV: Black Flag (około 1715-1722 r. n.e.)

Bractwo Asasynów jest duże – rozprzestrzeniło się na cały świat. I nigdzie nie jest to bardziej widoczne niż w tej przygodzie na Karaibach, gdzie pirat Edward Kenway natyka się na nie po kradzieży zestawu szat od martwego (i zdradzieckiego) asasyna. Black Flag przedstawia podobieństwa między piratami, z ich próbami zaprowadzenia demokracji, a Asasynami, z ich oddaniem wolnej woli, ale nigdy nie zaciera granic między tymi organizacjami – oprócz bardziej sztywnej hierarchii i surowego usposobienia (czego przykładem jest majański mentor Ah Tabai), Asasyni służą wyższemu dobru, a spora część podróży Edwarda polega na pogodzeniu się z tym.

Kolejnym ważnym elementem jest tu możliwość wykorzystania w walce mieszanki narzędzi asasynów i piratów. Ukryte ostrze Edwarda nie skrywało broni, ale nie musiało – mógł on bowiem nosić do czterech pistoletów i używać ich niemal jeden po drugim. Arsenał Edwarda wypełniały też strzałki z liną, których nie powstydziłby się żaden asasyn, a które pozwalały zawieszać wrogów na wysokich gałęziach, jednak jego największą i najlepszą broń stanowił jego okręt, Kawka, dzięki któremu mógł przemieszczać się po Karaibach i wysadzać inne statki w powietrze, a następnie wchodzić na ich pokład i plądrować je.

Assassin's Creed Rogue (około 1752-1760 r. n.e.)

Assassin's Creed Rogue stanowi przypomnienie, że jako gracze mamy tendencję do bardzo jednostronnego spojrzenia na konflikt Asasynów z Templariuszami. Tutaj, wcielając się w Shaya Cormaca, asasyna, który został później templariuszem, widzimy drugą stronę tego sporu – gdzie ci pierwsi, desperacko próbując utrzymać starożytne artefakty z dala od rąk Templariuszy, niezdarnie manipulują nimi i powodują katastrofalne szkody. Gdzie spiskują oni z przestępcami, aby szantażować i truć cywilów. Gdzie mogą ukrywać się za każdym rogiem, w każdym stogu siana, na każdym dachu, czekając tylko z zasadzką na ciebie i ludzi, których próbujesz chronić.

Assassin's Creed Rogue wywraca do góry nogami to, co wydawało nam się, że wiemy o tajnej wojnie, pokazując nam honorowych (choć bezwzględnych) Templariuszy i lekkomyślnych, niszczycielskich Asasynów, którzy reprezentują nieograniczoną wolną wolę. Kolejne części serii ponownie stawiają bractwo po stronie niebudzącego wątpliwości dobra – ale ze względu na tę zawsze pojawia się gdzieś cień wątpliwości.

Assassin's Creed III (około 1754-1783 r. n.e.)

Assassin's Creed III na pierwszy rzut oka opowiada o rewolucji amerykańskiej, kiedy jednak przyjrzeć mu się bliżej, okazuje się, że chodzi tu o znalezienie miejsca, do którego można przynależeć. Historia tej części przedstawia nam najpierw innego asasyna, który stał się templariuszem, Haythama Kenwaya – syna pirata Edwarda nazwanego na cześć Ukrytego, który sprowadził bractwo z powrotem do Anglii. Dalej opowieść skupia się na Connorze, w połowie rdzennym Amerykaninie i synu Haythama, dziecku nie dwóch, ale czterech światów: angielskiego, Kanien'kehá:ka', templariuszy i asasynów. Szukając poczucia celu i wspólnoty, Connor znajduje je wśród rozbitych resztek Bractwa Kolonialnego – niemalże unicestwionego po wydarzeniach z Assassin's Creed Rogue – a później wśród rewolucjonistów George'a Washingtona.

Unikalne pochodzenie i szkolenie Connora pozwoliły mu na wykorzystywanie w walce szerokiej gamy broni oraz wiedzy, z których warte wspomnienia na pewno były jego ukryte ostrza posiadające teraz przegub, który pozwalał mu trzymać je jak standardowe noże, oraz unikalny tomahawk stylizowany na herb Asasynów. Choć jego dążenie do zemsty ostatecznie pozostawiło go jedynie rozczarowanym, stało się również fundamentem zrewitalizowanego Bractwa Amerykańskiego – tego, w którym dorastał pierwszy współczesny bohater serii, Desmond Miles.

Assassin's Creed Unity (około 1776-1808 r. n.e.)

W XVIII-wiecznym Paryżu wojna między Asasynami a Templariuszami pozornie przycichła, a przywódcy obu organizacji utrzymywali serdeczne stosunki, a nawet dążyli do rozejmu. Kiedy w Wersalu zabity został pewien słynny asasyn, jego syna przygarnął i wychował wielki mistrz Zakonu Templariuszy, François de la Serre. Gdy z kolei de la Serre został później zamordowany przez innych templariuszy, Asasyni upoważnili jego adoptowanego podopiecznego, Arno Doriana, do zbadania sprawy i pomszczenia jego śmierci. Wszystko jest tu bardzo dystyngowane i – podobnie jak historia miłosna asasyna i templariuszki w samym sercu Unity – wydaje się mieć na celu odpowiedź na pytanie zadane już w Assassin's Creed III: co by było, gdyby Asasyni i Templariusze współpracowali? Odpowiedź na nie brzmi zaś: próbowali! Niestety, zwykle nic z tego nie wychodzi.

Podczas gdy ich przywódcy mieli nadzieję na pokój, asasyni epoki oświecenia wciąż pozostawali dobrze przygotowani do potajemnej wojny. Obecne tu widmowe ostrze stanowi uzupełnione o małą, składaną kuszę ukryte ostrze i umożliwia Arno oraz jego towarzyszom ciche zabijanie celów na odległość. Ponadto, choć nadal preferowali oni tradycyjne kaptury, stroje asasynów w tej erze stały się znacznie bliższe cywilnym ubraniom, generalnie unikając jaskrawej bieli poprzednich pokoleń, aby pozwalać im lepiej wtapiać się w otoczenie i z gracją swobodnie biegać po gęsto zabudowanym Paryżu.

Assassin's Creed Syndicate (około 1868 r. n.e.)

Gdy nastała epoka wiktoriańska, Bractwo Brytyjskie całkowicie pozbyło się szat i ceremonialnych strojów swoich przodków, zamiast tego decydując się na unikanie wykrycia w bardziej zwyczajnych strojach ulicznych. Asasyni zostali do tego czasu również prawie całkowicie wyparci z Londynu, co bliźnięta Frye, Jacob i Evie, starały się zmienić, jednocząc miejskie gangi pod własnym sztandarem.

Bardziej niż jakikolwiek asasyn od czasów Ezio, rodzeństwo Frye stawiało na technologię i gadżety. Ich ukryte ostrza były pełnymi rękawicami, w których znaleźć można było nie tylko ostrze i ukryte strzałki, ale także wyrzutnię lin, która pozwalała im unosić się w powietrze i tworzyć tyrolki między odległymi budynkami Londynu. Ich ulubioną bronią były jednak małe i łatwe do ukrycia przedmioty: rewolwery, mosiężne kastety, kukri i ostrza chowane w laskach, a także osobliwe bomby galwaniczne (wynalazek Alexandra Grahama Bella). Syndicate zapewnia również dłuższe spojrzenie na wnuczkę Jacoba, Lydię Frye, która nosi oliwkową wersję tradycyjnego asasyńskiego stroju, polując na szpiegów Winstona Churchilla podczas I wojny światowej – i która pozostaje najbardziej nowoczesną asasynką, jaką mogliśmy dotąd grać.

No, poza Desmondem, rzecz jasna. I Darcy, która pojawia się w DLC do Watch Dogs: Legion. A teraz, technicznie rzecz biorąc, także Basimem (ale nie będziemy ujawniać dlaczego), którego pochodzenie można odkryć w Assassin's Creed Mirage dostępnym na platformach PS5, PS4, Xbox Series X|S, Xbox One, PC poprzez Ubisoft Store i Epic Games Store, a także Amazon Luna, oraz w ramach subskrypcji Ubisoft+. Aby dowiedzieć się więcej na temat gry, sprawdź, w jaki sposób stanowi ona nowe spojrzenie na korzenie serii, poznaj szczegóły funkcji historii Bagdadu i koniecznie upewnij się, że twój sprzęt jest na nią gotowy, sprawdzając wymagania i funkcje wersji PC.